مرحوم ایت الله العظمی مرعشی نجفی میفرمودند：
روزی به دلیل مشکلات زیاد با ناراحتی به حرم فاطمه ی معصومه (س)رفتم ودر حالی که اشک میریختم با عتاب و خطاب از حضرت شکایت کردم که چرا کمکم نمیکند؟سپس با دلشکستگی به خانه برگشته و در حالت غشوه به خواب رفتم,صدای کوبیدن درب راشنیدم رفتم درب را باز کردم,شخصی که پشت درب بود بادیدن من گفت：سیده تو را می طلبند.با شتاب به حرم رفته وارد صحن شدم کنیزانی دیدم که در حال نظافت ایوان طلا بودند,سبب را پرسیدم,گفتند：اکنون سیده می ایند.پس از اندکی فاطمه ی معصومه (س)را دیدم که در شکل و شمایل حضرت زهرا (س )بود,چون جده ام حضرت زهرا(س )را چندین بار قبل از ان در خواب دیده بودم,ازین رو سمت عمه ام رفتم و دستش را بوسه زدم,ان حضرت به من فرمود：ای شهاب,کی ما در فکر تو نبودیم که ما را مورد عتاب قرار دادی؟تو از زمانی که به قم امدی زیر نظر و عنایت ما بودی.وقتی از خواب بیدار شدم برای عذر خواهی به حرم رفتم از ان پس حاجتم براورده شد و امور زندگی اسان شد و گشایشی در مشکلات ایجاد شد.
با صلوات بر محمد و ال محمد، ولادت ان بانوی مکرمه گرامی باد.